همه می‌دانند یکی مثل یحیی باهوش‌تر از آن است که بخواهد اعتبارش را در تیمی هزینه کند که در اولویت n ام فوتبال ما هم نیست.
کد خبر: 656063 | ۱۴۰۳/۰۱/۱۵ ۱۹:۵۵:۵۶ اعتمادآنلاین |
تیم ملی فوتبال امید کشورمان مدت‌هاست که به حال خودش رها شده تا مثل دوره‌های قبل در نزدیک‌ترین روزها به شروع یک تورنمنت مهم شکل بگیرد و سریال ناکامی‌هایش ادامه‌دار باشد.
به گزارش روزنامه اعتماد، عجیب‌تر اینکه در زمان انتخاب کادرفنی جنگ رسانه‌ای بین فدراسیون و کمیته ملی المپیک به وجود می‌آید و هر دو طرف خودشان را مالک امیدها می‌دانند اما در زمان ناکامی هیچ یک قبول مسوولیت نکرده یا حداقل یک عذرخواهی از مردم نمی‌کنند! ۵۲ سال است که در بازی‌های المپیک صعود نمی‌کنیم و سال‌های زیادی است که در بازی‌های آسیایی حرفی برای گفتن نداریم اما هر سال مسوولان فوتبال وعده موفقیت در سال یا دوره بعد را می‌دهند . وعده‌هایی که به دلایل مختلفی که بیشتر آن به مسائل مالی و زد و بند و لابی در انتخاب اعضای کادرفنی برمی‌گردد. در واقع تمام وعده‌ها به خاطر نبود شایسته سالاری، هزینه با برنامه‌ریزی صحیح و بی‌ثباتی قول و قرارها در حد حرف باقی می‌ماند.
تصور کنید یک کادرفنی قابل با نظر کارشناسان انتخاب شود، قطعا یک کادرفنی قوی در برنامه هایش اردوهای تدارکاتی و بازی‌های دوستانه را می‌گنجاند که هزینه‌بر است. بنابراین به نظر می‌رسد موفقیت تیم امید در اولویت تصمیم گیرندگان نیست. برای همین هم بازهم نام مربیانی امتحان پس داده مثل علیرضا منصوریان را در اطراف نیمکت تیم ملی می‌شنویم. یک ناکام مطلق در چند سال گذشته روی نیمکت تیم‌های لیگ برتری که سابقه حذف همراه با همین تیم امید را دوره‌های گذشته دارد!
البته مدیران فوتبال ما با مطرح کردن نام گل محمدی که یکی از موفق‌ترین مربیان یک دهه اخیر فوتبال ما به حساب می‌آید می‌خواستند سطح‌توجه‌شان به المپیکی‌ها را به اثبات برسانند که از همان اول هم مشخص بود این مذاکرات نامشخص و تایید نشده یک نمایش است تا واقعیت.
دیگر همه می‌دانند یکی مثل یحیی باهوش‌تر از آن است که بخواهد اعتبارش را در تیمی هزینه کند که در اولویت n ام فوتبال ما هم نیست و حتی باشگاه‌ها هم حاضر به همکاری با این تیم نیستند. روی همین اصل هم فدراسیون بنای همکاری را با مربیانی مثل منصوریان یا عنایتی می‌گذارد، مربیانی که حرف گوش کن هستند و با هرشرایطی کنار می‌آیند تا به ظاهر یک تشکیلاتی شکل بگیرد و بازهم همان سناریوی تکراری که هرکی ناکامی را به گردن فردی دیگری می‌اندازد نوشته شود.
این حرف خوبی نیست اما باید گفت اساسا اگر این تیم المپیک با این سبک اداره شدن حتی منحل شود شاید هیچ فوتبالدوستی ناراحت نشود! تیم امیدی که سال‌های سال است فقط اسم «امید» را یدک می‌کشد و در واقعیت هر بار ناامیدانه شکل می‌گیرد و هر علاقه‌مند به فوتبالی را ناامید می‌گذارد.